Krant en computer

Krant en computer

De dagbladjournalistiek heeft het moeilijk: de oplages dalen, de advertentiemarkt levert steeds minder geld op. Een oorzaak is niet moeilijk aan te wijzen: gratis kranten werden veel gelezen; internet bood gratis nieuws. Een nieuwe generatie nam geen abonnement meer op een krant. Het antwoord van de kranten was gratis nieuws op hun eigen internetsite, maar dat verergerde waarschijnlijk het probleem. Zouden de kranten geleidelijk aan geld vragen voor hun diensten met internetabonnementen voor achtergrondgegevens, voor het archief, voor specifieke informatie, dan zouden de internetlezers daar nauwelijks op in gaan. De mensen die zulke informatie nodig hebben, vinden hun weg naar bibliotheken waar de info weer gratis is. (Of ze hebben nog een papieren abonnement en ze hebben geen zin in het dagelijks downloaden van de krant op hun e-reader, zoals de NRC als mogelijkheid biedt, omdat de papieren krant voor dat soort ouderwetse mensen toch nog plezieriger is.) De papier-generatie sterft uit.

Er is nog een ander, ernstiger probleem. Het grote publiek kreeg een afkeer van moeilijke informatie ( en werd zo eigenwijs dat het dat niet erg vond!). De goede kranten werd intellectualiteit verweten. Zij hadden geen oog voor wat het volk bezighield. Het volk wilde geen genuanceerde verhalen over allochtonen. De Telegraafhad dat allang begrepen, samen met sommige regionale kranten. Zij bleven verhoudingsgewijs populair. De pers die meer aandacht besteedt aan zogenaamde BN'ers, aan sensatie en sex is altijd al groter.

En nog iets: de nieuwsvoorziening democratiseerde radicaal door het mobieltje, door sms-en, msm-en, getwitter, blogs etc. De burger nam foto's van rampen en stuurde die snel vermenigvuldigend rond. YouTube biedt iedereen de kans zelf het nieuws te verspreiden en desnoods te maken. Objectiviteit leek niet meer gewenst, 'waarheid' werd een achterhaald begrip, diepgang moest wijken voor snelle hypes.

Met de literatuur gebeurt hetzelfde. Het schrijven democratiseert.